Oratorium „Metamorfozy” stanowi połączenie muzyki ilustracyjnej, filmowej oraz progresywno-rockowej, zawiera także elementy musicalu. Zostało napisane do libretta autorstwa Andrzeja Pacuły. Składa się z dziesięciu songów poprzedzonych uwerturą, posiada liczne partie improwizowane (gitara elektryczna, instrumenty klawiszowe). Obsada utworu obejmuje orkiestrę symfoniczną, zespół rockowy z dwoma gitarzystami, chór mieszany oraz dwoje solistów – alt i tenor.

Znaczący udział w kompozycji jest przypisany zespołowi rockowemu, który stanowi trzon grupy instrumentalnej oratorium z wiodącą rolą solowej gitary elektrycznej. Brzmienie tego instrumentu, którego partie stanowią muzyczne uzupełnienie wypowiedzi bohaterów, potęguje ekspresję i napięcie w narracji muzycznej, a także podkreśla dramatyzm przeżywanych przez bohaterów emocji będąc narzędziem krzyku naszych czasów. Bohaterami są: On (everyman) i Ona – narratorka, przyjaciółka głównego bohatera, który przeżywa wewnętrzne rozterki jako zagubiony w dzisiejszym świecie, samotny człowiek. Kompozycja ma na celu ukazanie osamotnienia współcześnie żyjącej istoty ludzkiej zmagającej się z codziennym odosobnieniem i funkcjonującej
w przytłaczającym środowisku miasta, które hamuje rozwój idei i marzeń. Jednocześnie jednak widoczny jest w treści aspekt nadziei i wiary w lepsze jutro, a także upatrywania
w Bogu sił do przeciwstawienia się wszelkim przeciwnościom. Chór w Oratorium przejmuje rolę tego z tragedii greckiej będąc głosem sumienia głównego bohatera oraz uosobieniem jego emocji, a także komentatorem wydarzeń.

Oratorium przyjmuje formułę rockowo-symfonicznego słuchowiska. Wszystkie songi stanowią jeden logiczny ciąg, przez co nagranie posiada formułę albumu koncepcyjnego (concept album). Łączy ono w sobie tradycyjne formy muzycznego przekazu z nowoczesnym ujęciem faktury brzmieniowej, a także ich konfrontację z potrzebami estetycznymi współczesnego odbiorcy.

Znamienny jest fakt, że choć część materiału muzycznego powstawała sukcesywnie na przestrzeni kilku lat, większość utworów została skomponowana i zorkiestrowana w czasie lockdownu związanego z epidemią wirusa SARS-CoV-2 wiosną 2020 roku. Paradygmat odosobnienia spowodowanego izolacją skłonił kompozytora do pogłębionej refleksji nad osamotnieniem człowieka w świecie i przyczynił się do intensyfikacji działań kompozytorskich. Ponadto nagranie poszczególnych ścieżek żywych instrumentów (perkusja, bas, gitary, instrumenty klawiszowe oraz wiolonczela), a także cyfrowe wygenerowanie brzmień orkiestrowych odbyło się bez kontaktu fizycznego pomiędzy muzykami – utwór powstawał w odosobnieniu zarówno autora, jak i poszczególnych wykonawców, z których każdy zarejestrował swój instrument we własnym domowym studio nagraniowym.